Voorstellingen

Vanachter zijn piano deelt van Roozendaal zijn poetische, cynische, liefdevolle en vileine liederen weer schaamteloos met zijn publiek; brutaal op zoek naar het antwoord op de allesomvattende, eenvoudige vraag: wat bindt ons en wat drijft ons uit elkaar.

In De Gemene Deler verbaast van Roozendaal zich over de toenemende dwang ons aan elkaar aan te moeten passen.'Samen staan we sterk en samen zijn we een, maar als we straks allemaal dezelfde zijn, zitten we samen toch maar een beetje in ons eentje'.

Een man, zijn piano, zijn stem en zijn publiek. Kotom: Uw Gemene Deler, Maarten van Roozendaal.

Een exclusieve samenwerking tussen twee podiumgrootheden die bij uitstek de kunst verstaan van het kiezen en het vertolken van overgetelijke liederen die door de oorspronkelijke zangers nooit meer gebracht kunnen worden.

Bram Vermeulen, Ramses Shaffy, Frans Halsema, Cornelis Vreeswijk, Herman Brood, Jules de Corte e.a. in ere en in leven gehouden door misschien wel de beste liedvertolkers die ons taalgebied momenteel kent.

"omdat zij het niet kunnen doen en wij het niet kunnen laten".

Een podium, twee piano's en twee stemmen. Van Roozendaal en de Munnik. De gedroomde combinatie voor een onsterfelijke avond.

Na de succesvolle grote zalenproductie Maarten van Roozendaal & Noem Het Maar Vrienden is het tijd voor bezinning; terug naar de basis. Zonder Vrienden is een voorstelling die Maarten solo speelt met de liederen zoals ze ooit geschreven zijn: een man, een piano, een stem. Eenvoudig van opzet, overdonderend in uitvoering. Een blauwdruk van het werk waarmee hij de afgelopen 18 jaar langs de theaters is gegaan, met een tipje van de sluier over waar hij op dat moment mee bezig is.

Het is de hoogste tijd.

Acht theaterprogramma‘s en zo‘n honderd liederen verder is nu voor Van Roozendaal de tijd gekomen om eens flink uit te pakken. Want het bloed kruipt ...

Maarten van Roozendaal en noem het maar vrienden is een theaterconcert in een traditionele bandbezetting: bas, drums, twee gitaren, hammond, Wurlitzer, piano en zang; vol opnieuw bewerkte hoogtepunten, opgelapte pareltjes en speciaal voor deze bezetting geschreven nieuw materiaal. Groots van opzet, intens in de intimiteit. Een deel van het oeuvre van Van Roozendaal schreeuwt om een overweldigende uitvoering. En laat dat nou maar aan die zogenaamde vrienden over.

Maarten van Roozendaal en noem het maar vrienden bestaat uit:
Maarten van Roozendaal: zang en piano
Egon Kracht: bas
Marcel de Groot: gitaar
Wouter Planteijdt: gitaar
Richard Heijerman: drums,
Nico Brandsen: hammond, Wurlitzer

Van Roozendaals vorige programma HET WILDE WESTEN heeft de Poelifinario 2008 gewonnen - voor het meest indrukwekkende cabaretprogramma van het seizoen. ‘Er lijkt geen einde te komen aan de ontwikkeling van Van Roozendaal ...’, aldus de jury. De cd HET WILDE WESTEN is uitgekomen in 2008 en is o.a. verkrijgbaar in de platenzaak.

Over HET WILDE WESTEN schreef de pers:

De Telegraaf: ‘Maarten van Roozendaal charmeert, ontroert, maakt aan het lachen en zet aan het denken. Hij snijdt met dit programma dwars door de ziel.’

de Volkskrant: ‘De chansonnier weet zijn publiek anderhalf uur lang op te tillen en niet meer los te laten. Muzikaal zit het weer geramd... De Groot krijgt het op zijn elektrische gitaar voor elkaar om fijnzinnig en toch spannend te spelen, en ook Kracht kleurt nooit keurig binnen de lijntjes. Het plezier spat van het drietal af.’

GPD: ‘...krachtige, kernachtige liederen. Van Roozendaal, bassist Egon Kracht en gitarist Marcel de Groot brengen je in een prettige verwarring, omdat de uitmuntende muziek en de teksten vaak twee totaal verschillende gevoelens oproepen.’

Trouw: ‘confrontatie met humor en gevoel... Tussen de bitterkomische constateringen over onze beschaving door zijn er parels van liedjes te horen...’

NRC: ‘...de fijnzinnige (en soms ook fiks freakende) gitarist Marcel de Groot en de met grote precisie plukkende contrabassist Egon Kracht, die af en toe ook mooi romig meezingen...harmoniëren ze gedrieën zo welluidend... (over muziek en cabaret: red.) biedt van beide het beste.’

Na het religieuze BARMHART, presenteren Maarten van Roozendaal, Egon Kracht en Marcel de Groot dit seizoen de wereldse voorstelling HET WILDE WESTEN.

In navolging van de avonturiers van weleer, vechten wij ons naar nog grotere rijkdom, want nog grotere rijkdom brengt nog meer vrijheid en nog meer vrijheid maakt alles nog gezelliger.

In HET WILDE WESTEN vieren Van Roozendaal, Kracht en De Groot onze beschaving op hun geheel eigen, beproefde en bejubelde wijze.

Vanaf 4 maart 2008 is het boek / de dvd van zijn voorlaatste theaterconcert BARMHART, uitgeverij Nijgh en Van Ditmar, verkrijgbaar in de betere boekhandel. Regie en montage dvd: Marcel de Vré. In oktober 2006 is de cd verschenen.

BARMHART kreeg een nominatie voor de Poelifinario 2006, dat wil zeggen voor het meest indrukwekkende cabaretprogramma van het seizoen! NB. De VSCD deelt deze prijs jaarlijks uit voor vormen van theateramusement die gerekend worden tot de Nederlandse kleinkunst, te weten het cabaret- en chansonaanbod.

Al eeuwenlang verricht men Goede Werken.
Niet alleen voor elkaar maar ook tegen elkaar.
theaterconcert

Goedertierenheid is tot vervelens aan toe. Een beetje haat en nijd verzet de zinnen. Op de vraag: Wat is goed en vooral voor wie? krijgt u in dit fonkelnieuwe programma van Maarten van Roozendaal, Egon Kracht en Marcel de Groot gelukkig geen antwoord. BARMHART gaat niet alleen over het bekeren van de zondaar en het beleren van de onwetende maar ook over het onderdak verlenen aan de vreemdeling en het laven van de dorstige. BARMHART is bijtend én ontroerend, ingetogen én overenthousiast, muziek en taal. Kortom: voor elk wat wils!

De pers over BARMHART:

Trouw:
...weer vol bijzonder mooie liedjes... Van Roozendaal heeft de gave om rechtstreeks je hart in te zingen.

Telegraaf:
Barmhart staat als een huis

de Volkskrant:
allemaal hoogtepunten...tekstueel zijn de liederen , als vanouds, superieur en muzikaal zorgen Kracht en De Groot voor een heerlijke variatie.

GPD:
Je kunt stellen dat dit het beste is dat Van Roozendaal tot nu toe in zijn loopbaan heeft gemaakt, maar tegelijk doet die lof dat voorgaande werk - onbedoeld - te kort. Dat was ook al zo goed..."Want dit is mooi, mooi, om te janken zo mooi." Dat komt niet in de laatste plaats door arrangementen van Egon Kracht, melodieuzer dan voorheen. De Groot... is in Barmhart een enorme verrijking voor het nieuwe werk.

NRC:
...een stap naar een nieuwe fase in zijn repertoire - en die maakt nieuwsgierig.

Maarten van Roozendaal (piano, zang) won in 1994 de jury- en publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunstfestval, in 1998 de zilveren harp en in 2000 de Annie M.G. Schmidtprijs voor het lied Red Mij Niet.

Egon Kracht (contrabas) is al geruime tijd de muzikale partner van Maarten van Roozendaal. Hij bewerkte o.a. J.S. Bachs Mattheus Passion voor een klein, instrumentaal ensemble en produceert de concertante versie van Frank Zappa’s satirische rockopera Joe’s Garage. Daarnaast is hij organisator van het Juttersfestival, een nieuw muziekfestival in Wijk aan Zee.

Marcel de Groot (gitaar) bracht onder eigen naam o.a de cd’s Manen Kweken en De liefde, De Wals en De Kater uit, speelde in de musical Tsjechov, schreef filmmuziek voor Paul Ruven en Pim de la Parra. Met de Marcel de Groot Groep trad hij in de theaters op met Open boek en het programma Solo, dat hij, het zal u niet verbazen, solo speelde.

In 1994 won Maarten van Roozendaal het Amsterdams Kleinkunst Festival. Tien jaar, vijf theaterprogramma’s en het boek Red mij niet later, is het tijd voor een feestje. Uitpakken dus!

Maarten van Roozendaal verzamelt werk is een muzikale bloemlezing, onder muzikale leiding van Egon Kracht. Van Olielamp naar Verdriet en Vreugde, van Jij Blijft Bij Mij terug naar Anniek. Voor wie Van Roozendaal en Kracht de afgelopen jaren gevolgd heeft, is het een onmisbare avond om het interessantste werk in een grotere bezetting langs te horen komen. Voor wie de heren tot nu toe gemist heeft, is dit het ideale moment om in te stappen. Onder het motto: ‘Tot hier en nu verder’ worden Maarten en Egon bijgestaan door Marcel de Groot op gitaar, Jeffrey Bruinsma op viool en Michiel van Dijk op diverse blaasinstrumenten. Kijk, luister en huiver!

regie: Eva Bauknecht; tourmanaging en techniek: Edwin Smets en Huib Elenbaas; lichtontwerp: Maarten Verheggen; artwork: DominiMedia

Het vijfde theaterprogramma volgens het inmiddels beproefde en bejubelde concept: een stem, een piano en een contrabas over wat het moderne leven in al haar grootsheid en kleinzieligheid zo interessant maakt.

“Van Roozendaal bezingt het gewone in nieuw idioom” (NRC)

“Een voorstelling zo briljant, dat je na afloop naar adem en naar meer snakt” (De Telegraaf)

“Van Roozendaal en Kracht kunnen volstaan met een sober podiumbeeld (-) de muziek en de teksten doen het werk” (de Volkskrant)

“Wat Egon Kracht allemaal uit zijn contrabas tovert (-) hij laat ‘m zingen en zeuren, piepen en fluisteren. Zo wordt die bas een meer dan gelijkwaardige partner bij het pianospel van Van Roozendaal. Die schuurt ook, maar dan met zijn stem en zijn teksten” (Trouw)

“Het leven heeft geen zin, maar ik wel” (Van Roozendaal)

Regie: Eva Bauknecht

Na 'Nacht', 'Adem uit' en 'Kerstmis in April' spelen Maarten van Roozendaal en Egon Kracht dit seizoen 'Aan gezelligheid ten onder'.

Twee mannen, een vleugel en een contrabas.

Een theaterprogramma met uitbundige zang en verhalende teksten over de man die niet in slaap kan vallen, een camping in Bretagne. Zij brengen u het nieuwe volkslied, bezoeken een bar in Sevilla, bekijken oude schoolfoto's en stellen u voor aan de prachtigste vrouwen. Het verbindende thema is onze nietsontziende hang naar gezelligheid: Meubelboulevards zijn gezellig, koopzondag is gezellig, een Laaf, ook heel gezellig. We zijn er maar druk mee.

Gezelligheid als pleister op de wonde. Maar laten hartstocht, schoonheid en pijn zich wel afplakken?

'Aan gezelligheid ten onder' laat u niet alleen het hoofd in de schoot leggen, maar zal u zeker ook vrolijk stemmen. En gezellig wordt het vanzelf wel weer na afloop in de foyer.

De pers over 'Aan gezelligheid ten onder':

"De zeggingskracht van zijn liederen, zijn rafelige stem, losse pianospel en de buitengewone twee-eenheid die hij vormt met Egon Kracht, een geweldenaar op de contrabas die plukkend en strijkend elk lied van weemoed en verlangen voorziet ... Die ingredienten maken dit programma tot een buitengewoon genot." (Utrechts Nieuwsblad)

"Van Roozendaal benadert de beklemming van cineasten als Bergman en Fassbinder. Hij hakt met grove middelen de facade weg en prikt vervolgens met een vlijmscherpe naald in wat is blootgelegd." (de Volkskrant)

"Maarten van Roozendaal hypnotiseert de zaal met zijn verhalen die hij in het strakke stramien van een lied zingend vertelt. Hij zuigt je bij wijze van spreken in zijn gedachtenwereld ... het zal dan ook niet verbazen dat hoorbare gelijkenissen met Jacques Brel, Randy Newman en Ramses Shaffy voorbijkomen." (Haagse Courant)

Regie: Eva Bauknecht
Geluidsontwerp: Edwin Smets
Lichtontwerp: Maarten Verheggen
Speelperioden: 28 oktober 2000 t/m 24 maart 2001; september 2001 t/m mei 2002
Premiere: 11 november 2000, De Meerse, Hoofddorp
Producent: IMM - Theater
Tourneeplanning: IMM - Impresariaat

Maarten van Roozendaal op piano
met Egon Kracht op contrabas

Na een droom van een debuut-CD, na inmiddels twee avondvullende programma's en na de tweede CD 'Adem Uit' zal Maarten van Roozendaal (die zang en piano op zijn naam kan schrijven) met Egon Kracht op contrabas wederom met een nieuwe voorstelling de theaters ingaan.

Kroegen, weemoed, drank en een sterke fascinatie voor de schone schijn van de zelfkant zijn de ingrediënten in zijn zelfgeschreven teksten. Met simpele woorden smeedt hij kleine alledaagse dingen tot prachtig breekbare liedjes. Zijn ongeschoren stem en het prettig losse pianospel vormen uitstekende bagagedragers voor zijn tot de verbeelding sprekende liedjes. Egon Kracht geeft met zijn tegenspel op contrabas de teksten een bijzondere lading. Een podium, een piano en een contrabas. Voldoende sober om tekst en muziek alle aandacht te geven die zij verdienen.

Maarten van Roozendaal
met Kim Soepnel (vanaf 1997 Egon Kracht)

Een rauwe romanticus met donkerbruine stem ogenschijnlijk uit het niets verscheen Maarten van Roozendaal op de Nederlandse podia en veroverde samen met bassiste Kim Soepnel al snel publiek, pers en de hoofdprijs van het Kleinkunst Festival in Amsterdam. Met melancholische liedjes over mislukkende mensen en tragikomische tegenslag. Wrange verhaaltjes waarin vaak een verrassende draai verhorgen zit. Sindsdien is het snel gegaan. Met een droom van een debuut-CD, een avondvullend programma en genoeg inspiratie voor steeds nieuwe nummers. Het alledaagse leven is vol bizarre mensen en onwaarschijnlijke gebeurtenissen, als je er maar oog voor hebt.

Met een fascinerend mengsel van weemoedige bluessongs en hijna cabareteske, komische liedjes roept de dichter-zanger zijn eigen wereld op, vol mensen die er maar in moeten leven omdat het nou eenmaal niet anders kan. Zijn repertoire is doorspekt van liefdesverdriet, dronkenschap en eenzaamheid. Zijn stem als grofkorrelig schuurpapier. Gevoelig, maar zonder enig vals sentiment dwingen de nummers tot luisteren en zijn kleine muzikale anekdotes leggen trefzeker de vinger op de zere plek van deze tijd. Maar geen zwartgalligheid zonder zelfspot. 'We brengen sentiment in de goede zin van het woord' zegt Van Roozendaal.

'Het is niet alleen maar om te lachen, of alleen maar om te huilen. Het kan ook allebei - dat is zelfs het mooiste'. Een podium, een piano en een contrabas. Voldoende sober om tekst en muziek alle aandacht te geven die zij verdienen. Maarten van Roozendaal kan muziek, tekst, piano en zang achter zijn naam zetten. Met Kim Soepnel maakte hij arrangementen en zij zet er op de contrabas een mooie laag weemoed en luie swing onder. Haar tegenspel geeft de teksten een bijzondere lading. Zij zijn geen duo, maar wel een twee-eenheid. Subtiel zet zij de puntjes op de i.

Maarten van Roozendaal staat bepaald niet voor een gezellige lach- en klapfabriek. In zijn muzikale theaterwereld schroeit de hitte van de ondergaande zon. Maarten van Roozendaal brengt een avondvullend programma met liederen en bespiegelingen die je wegdrinkt tot aan het ochtendgloren. Met piano, sigaret, z'n zondagse kloffie en een schor gekleurde stem slingert hij z'n bluesdoorweekte poÎzie de zaal in. Hij smijt het klatergoud met bakken in de goot, schreit desnoods de hele kamer vol om daarna het vocht uit je ogen te blazen.

Zijn teksten bezitten een krachtige, beeldenrijke taal, waarbij het publiek z'n eigen plaatjes kan inkleuren. Maarten van Roozendaal is hartverscheurend, ruig, rauw, dol, maar ook droef en verstild. Geen wonder dus, dat zowel jury als publiek hem in 1994 tot winnaar van het Concours om de Wim Sonneveldprijs van het Postbank Kleinkunst Festival uitriepen. De klassiek geschoolde contrabassiste Kim Soepnel staat de dichter terzijde en zorgt - telkenmale met verrassende verfijningen - voor de puntjes op de i.
"Kun je aan de liefde sterven, als je die eigenlijk niet kent?"

Coaching: Rutger Laan, Robert Ceelen.